साहित्यकार : पूर्ण ओली ठाडी भाखा कर्णाली प्रदेशका विभिन्न जिल्लाहरुमा गाइने धेरै पुरानो लोकभाका हो । लोकभाकाका गीतहरु भावको हिसाबले अत्यन्तै मार्मिक एवम् लाक्षणिक हुन्छन् । खासगरी प्रेम, घृणा,
काठमाडौं । कवि तथा कथाकार रञ्जन घिमिरेको नवीनतम् लघुकथा सङ्ग्रह सार्वजनिक भएको छ । आफ्नी ममतामयी आमाको ८०औँ जन्मदिनका अवसरमा शुक्रबार स्रष्टा घिमिरेले उपहारस्वरुप आमालाई ‘सम्मोहन’ नामक लघुकथा सङ्ग्रह अर्पण
२९ असार २०७७, काठमाडौं नेपाली साहित्यका आदिकवि भानुभक्त आचार्यको २०७ औँ जन्मजयन्ती आज देश तथा विदेशका विभिन्न स्थानमा समेत विविध कार्यक्रमको आयोजना गरी मनाइँदैछ । पृथ्वीनारायण शाहले भौगोलिकरूपमा एकीकरण गरेको
गजल खान नपाई कोही आँसु, झार्न नपरोस् तड्पिएर कोही आत्मा, मर्न नपरोस् बिरामी भइ अनि, रासन सिध्दिएपछि, साहुसँग कोही ऋण, कार्न नपरोस् बजार बन्दा हुँदा, सर्वस्व थोक बन्दा हुँदा धौधौ
१३ जेठ २०७७, काठमाडौं जन्मभूमि प्यारो हुन्छ, सिमानामा आउँछौ किन ? नहेरेर घरकी आमा, छिमेकमा आउँछौ किन ? धेरै पटक हारिसक्यौं, फेरि मच्चिएको किन ? बारम्बार सताउन, छिमेकमा आउँछौ किन
मान्छे मारेउकी मानवता ! -प्रकाशचन्द्र परियार अजित मिजार मारेउ, पीडितहरु झिनो स्वरमा मात्र बोलिरहे ! कसैले सुनेनन्, सुन्नेले उडाए किनकी यो उनीहरुको राज्य थिएन, उनीहरुले ‘मान्छे’को प्रमाणपत्रनै पाएका थिएनन् !
१० जेठ २०७७, काठमाडौं म त सानो मान्छे, स्कूल जानु छ किताब, कापी, खाजा, पानी साथमा लानु छ । साथीभाई मिलीजुली, रमाउने ठाउँ पढ्न, लेख्न, सिक्न, खेल्न स्कूलमा जाउँ ।
‘बढ्यो नेपाल अब बढ्यो अघि, विकासमा पछि पर्दैन’ अब आँसु खसाउनु पर्दैन रगत बगाउनु पर्दैन नेपाली मन अब फुट्दैन राष्ट्रिय एकता टुट्दैन शान्ति अब यहाँ मर्दैन नेपाली मर्नु पर्दैन बढ्यो
१४ बैशाख २०७७, काठमाडौं स्कूल कहिले खुल्छ ? हाम्रो केटाकेटीहरुको नतिजा कहिले निस्कन्छ ? अब कसरी बिद्यालय पठाउने ? छोराछोरीको भबिष्य बर्बाद हुने भयो जस्ता यर्थाथवादी, निराशावादी र भबिष्यप्रतिको चिन्ता
बिन्ती कोसेली कोरोना नलिएर आऊ ! दशैंमा समेत बिरलै गाउँ आउने तिमी कहिले दशैं आउला भनेर सिरानीमाथि तिम्रो तस्वीरसँगै झुन्डिएको क्यालेन्डरमा चिनो लाउँदै बस्थे मेरा आँखा तिमी आउने बाटो हेर्दाहेर्दै
रिस पनि कति उठ्छ के, आँखै नदेख्ने गरी ! हो… मलाई साह्रै रिस उठछ !!! कसैले आँखा तर्यो कि कसैले तल झार्यो कि रिस उठ्छ मैले बोलेको बेला प्याच्च कसैले
ईश्वरलाई विन्ती ! हिजोसम्म गुलजार आलिशान थियो आज शमशानजस्तो बन्दैछ शहर सधैं अर्काको खबरमा रमाउने मान्छे आज स्वयं नै बन्दै जाँदैछ खबर । पल्लो छिमेकमा रूवाबासी चल्दा अब त सोध्न
