नेकपा (एमाले) का पोलिटब्यूरो सदस्य तथा बहराईनका लागि प्रस्तावित राजदुत युवराज कार्की २०१० साल जेठ १६ गते संखुवासभाको तत्कालिन मादी मूलखर्क गाविसमा जन्मिएका हुन् ।
परिवारसँगै बसाईसरी झापा पुगेका कार्कीलाई कम्युनिष्ट विचारधाराले आकर्षित गर्यो र २०२८ सालदेखि उनी अनवरत रुपमा कम्युनिष्ट पार्टीमा क्रियाशील रहँदै आएका छन् । झापामा रहँदा कम्युनिष्ट राजनीतिमा होमिएका कार्की उच्च शिक्षाको लागि काठमाडौं आएपछि नेताका रुपमा स्थापित भए ।
धरानस्थित हात्तीसार क्याम्पसमा आई.टेक (आई एसस्सी सरह) पढ्ने बेलामै उनी विद्यार्थी राजनीतिमा सक्रिए थिए । हात्तीसार क्याम्पस विद्यार्थी युनियनको चुनावमा सभापतिमा पनि चुनिएका उनी क्याम्पसको एक मेहेनती विद्यार्थीको रुपमा समेत परिचित थिए । आईटेकको परीक्षामा कार्कीले ८६ प्रतिशत अंक प्राप्त गरि क्याम्पसमा सबैभन्दा उच्च रेकर्ड कायम गरेका थिए ।
हात्तीसार क्याम्पसबाट आईटेक उत्तीर्ण उत्तिर्ण गरी थप उच्च शिक्षाको लागि काठमाडौंको जनप्रशासन क्याम्पसमा भर्ना भएर अध्ययनकै शिलशिलामा संयुक्त राष्ट्र संघीय विकास कार्यक्रममा जागिर शुरु गरेका थिए । पढाईमा सधै अब्बल कार्कीले काठमाडौंको जनप्रशासन क्याम्पसमा पनि स्नातक तह प्रथम बर्षको परीक्षामा क्याम्पसको रेकर्ड तोडी ७८ प्रतिशत अंक प्राप्त गरि जेहन्दार विद्यार्थीको रुपमा छात्रवृत्ति समेत प्राप्त गरेका थिए । तत्कालिन नेपाल कम्युनिष्ट पार्टीले उनी पढीरहेको शिक्षालाई बुर्जुवा शिक्षा भन्दै बहिष्कार गरि क्रान्तिकारी आन्दोलनमा सामेल हुन आह्वान गरेपछि उनले उच्च शिक्षा, आकर्षक जागिर र ऐस आरामको जिन्दगीलाई त्याग्दै भूमिगत आन्दोलनमा होमिए ।
पढाई छोडेर भूमिगत भएपछि जनप्रशासन क्याम्पसमा पछिसम्म उनको खोजी भइरह्यो । उनी भूमिगत भई क्रान्तिकारी काममा लागि सकेका थिए भनेर तात्कालीन नेकपा(माले)को सिमित नेताहरुलाई मात्र थाहा थियो । विद्यार्थी जीवनमा जहिल्यै कार्कीले प्रथम स्थान हासिल गरेको उनलाई पढाउने शिक्षकहरु अहिले पनि उनको प्रतिभा र लगनशीलताको चर्चा गर्छन् । श्रमजीवि वर्गको मुक्तिको लागि कम्युनिष्ट राजनीतिमा होमिएका कार्कीले कहिल्यै पनि पढाईलाई राजनीतिक जीवनभन्दा ठूलो ठानेनन् । यदि पढाईमै केन्द्रित रहेका भए आज उनी मुलुककै एउटा प्रतिष्ठित विशेषज्ञ वा प्रशासक बन्न सक्थे । तर व्यक्तिगत उन्नति भन्दा शोषित पिडित जनताको मुक्ति अभियानलाई आफ्नो जिन्दगीको उद्देश्य बनाए ।
कहालीलाग्दो भूमिगत जीवनदेखि अहिलेको अवस्थासम्म कार्की निरन्तर कम्युनिष्ट आन्दोलनको अगुवाको रुपमा निस्वास्र्थ ढगंले क्रियाशील भइरहेका छन् । अझैपनि नेकपा (एमाले)बाटै नेपाली समाजको रुपान्तरण र समृद्धि देख्ने कार्कीले व्यक्तिगत लाभ भन्दा पनि पार्टी हित र समृद्ध नेपाल निर्माण बाहेक अरु कुनै उद्देश्य वा व्यक्तिगत स्वार्थ राखेको देखिदैन ।
तत्कालिन नेकपा(माले)को संगठकका रुपमा २०३४ सालदेखि काठमाडौं उपत्यकामा पार्टी कामको विकास एवम् बिस्तारमा क्रियाशील कार्कीले २०३४ सालदेखि २०४० सालसम्म काठमाडौं, ललितपुर र भक्तपुरमा पार्टी संगठनको निर्माण र बिस्तारमा धेरै पसिना बगाएका छन् । त्यसबेला काठमाडौं उपत्यकाको पार्टी सम्पर्कमा रहेका युवराज कार्की पार्टीभित्र कमरेड योगशको नामबाट परिचित थिए । कार्की २०३३ सालदेखि तत्कालिन कोअर्डिनेशन केन्द्रबाट राजनीतिमा सक्रिय रही २०३४ सालमा कोअर्डिनेशन केन्द्रको सदस्यता लिएर दोस्रो पटक सदस्यता लिएर कम्युनिष्ट पार्टीको सदस्यता लिएका थिए । २०३९ सालमा सिपी मैनालीले पार्टीमा मच्चाएको गढबढीलाई निस्तेज पार्न महत्वपूर्ण भूमिका निर्वाह गरेका कार्की २०४० सालमा पार्टीको नारायणी अञ्चल कमिटीको सचिव भएर ग्रामिण भू–भागमा क्रियाशील थिए । २०४१ देखि २०४६ सम्म बागमती अञ्चल कमिटीको सचिव भएर धादिङदेखि ओखलढुङ्गासम्म पार्टी निर्माणको काममा योगदान पुर्याए । भूमिगत कालमा योगेश, हिम्मत, दुर्लभ र रेवत जस्ता नामले चिनिने कार्की २०४६ सालको भदौमा सम्पन्न तत्कालिन नेकपा मालेको चौथो राष्ट्रिय महाधिवेशनबाट केन्द्रिय कमिटीमा निर्वाचित भई २०४७ सालमा नेकपा(माले) र नेकपा (मार्क्सवादी)को बिचमा एकीकरण भई नेकपा एमाले नबनुन्जेलसम्म सगरमाथा अञ्चलको ईन्चार्ज भएर पार्टी कामलाई योगदान पुर्याएका थिए । २०४६ सालको ऐतिहासिक जनआन्दोलनमा सगरमाथा अञ्चलको नेतृत्वदायी भूमिका निर्वाह गरेका कार्की नेकपा एमाले भएपछि राष्ट्रिय परिषद् सदस्य र सगरमाथा अञ्चल कमिटीको सचिवको जिम्मेवारी निर्वाह गरेका थिए । २०५३ सालदेखि पार्टीको केन्द्रिय विदेश विभागको सदस्य रहेका कार्की २०५४ माघमा सम्पन्न नेकपा एमालेको छैटौं राष्ट्रिय महाधिवेशनबाट केन्द्रिय कमिटीमा चुनिएका थिए । नेकपा एमालेको केन्द्रिय कमिटीमा रहँदा विभिन्न समयमा कार्कीले पार्टी केन्द्रिय प्रचार विभाग प्रमुख, केन्द्रिय सचिवालय सदस्य, विद्यार्थी तथा युवा फाँट ईन्चार्ज र नेपाल कम्युनिष्ट पार्टी स्थापनाको स्वर्ण जयन्ती वर्ष आयोजक कमिटीको सदस्य सचिवको जिम्मेवारी समेत कुशलतापूर्वक निर्वाह गरेका थिए ।
नेकपा एमालेको नवौं राष्ट्रिय महाधिवेशनबाट पोलिटब्यूरो सदस्यमा निर्वाचित कार्की २०६४ सालमा समानुपातिक तर्फबाट संविधान सभा सदस्यमा निर्वाचित भई २०६८ सालमा सामान्य प्रशासन मन्त्री समेत भएका थिए ।
सरल र निश्चल व्यक्तित्वका धनी युवराज कार्की संकटको घडीमा जहिल्यै पनि पार्टीको पक्षमा उभिएर गलत प्रवृतिका विरुद्ध दृढतापूर्वक जुझ्दै आईरहेका छन् । निरन्तरको कष्टकर राजनीतिक जीवन, पार्टीप्रतिको निष्ठा, इमान्दार छवि, स्वच्छ र संघर्षशील व्यक्तित्वले नै उनलाई नेकपा एमालेको केन्द्रिय जिम्मेवारीमा भएको देखिन्छ ।
