आस्थाको दियो मदनको सम्झनामा (भिडियो सहित)



०३ जेठ २०७७, काठमाडौं

भोग्ने बर्ष हजार लाख दुनियाँ यो विश्वले भोग्दछन् ।
सर्वोत्कृष्ट विराज किन्तु नरमा स्रष्टा सुधा पर्दछन् ।।
ओजस्वीहरु बाघका कुसुम झैँ  फक्रेर हाँस्छन् सधैँ ।
तिन्कै देश हिमाल माथ जसरी झुक्दैन सामू कसै ।।

यस्तै गौरव सिर्जना जबजका सिद्धान्त नौलो दिने ।
धर्ती नायक योग्य धीर जननेता विश्व हल्लाउने ।।
अर्को मार्क्स उदाउँदै मदनको भन्थे नि नेपालमा ।
उन्कै भव्य विचारको र खदिँलो चर्चा थियो विश्वमा ।।

मोर्चामा जहिले, सधैँ हरघडी पैलो उनी सर्दथे ।
संसद् मा पनि फेरि धेर विजयी बन्ने उनी पर्दथे ।।
काम्थ्यो थर्थर संसदै पनि अहो ! गर्जन्छ बोली जहाँ ।
वर्षाथ्यो नि उपाधिको कति लिने छोड्ने कि राख्ने उहाँ ।।

क्वै गर्थे कति द्वैष डाह तिनको गन्तव्य नेतृत्वमा ।
चाहन्थे विष ती समर्थन गरुन् आफ्नै खराबी महाँ ।।
ठान्नेले त लियो नियोजित गरी ज्यानै लियो देशको ।
देखायो नवरङ्ग दुष्ट जसले त्यो चित्र हो दैत्यको ।।

घुम्छन् वाज अनेक राग पिउँदै बोकेर हिंसा यहाँ ।
मर्छन् भौतिक डुब्छ शोक दुनियाँ, मर्दैन निष्ठा यहाँ ।।
यस्तो वाज अदृश्य दैत्य सरिका रित्याउने आँगन ।
सोही काल रहेछ जान्नु कसरी, मास्ने कला जीवन ।।

जेठै तीन गते नविर्स धरणी देशै रोएको दिन ।
कस्तो साल पचास संवत अरे ! कुण्ठा रहेछौ किन ?
थोरै हाँस्न दिने र खेल्न नदिने, के चाल हो लोकको ।
कस्तो निष्ठुर आत्म हो मनुजको ज्यानै लिने देशको ।।

मोती वा हलिदाइ सागर कुनै संग्राम जे जे थियो ।
भेट्दैनौं अब लोक सुन्दर कुना खोजेर संसारको ।।
मान्छे निष्ठुर हुन्छ देख्न नसकी अर्को चढेको सिंढी ।
त्यस्ताले अब बाँच्न दिन्न कहिल्यै बढ्दैन नौलो पिढी ।।

सौहार्दीपनका कुवेर मनका हस्ती थिए राष्ट्रका ।
पाइन्छन् न त मिल्छ नै मदन झैँ श्रदेय संसारका ।।
चालिस् एक उमेर अल्प वयको ती द्वीप छैनन् यहाँ ।
खाली घाउ त फुट्छ वक्षस्थलमा आनन्द वैल्यो यहाँ ।।

ढुङ्गा दास महा अपर्झट परे नेता दुई छालमा ।
खायो दुश्मनले डुबे खबर भो एक्कासि संचारमा ।।
चाहेनन् जसले कुशाग्र मतिको त्यो शौर्य नेतृत्व हा !
यौटा सुन्दर सिर्जना झरिगयो त्यो दास ढुङ्गा महाँ ।।

सन्ध्याको मुखमा डुबे मदन साथी गण्डकी भेलमा ।
धर्ती नै रनभुल्लमा परिगयो भो देश अन्योलमा ।।
सुन्दा यो परिवार इष्ट सबमा पीडा झनै बर्षियो ।
सन्नाटा अनि शोकमग्न धरती आकूल व्याकूल भो ।।

चेली दाजु सबै र भाइ तिनका होसै हरायो अरे ।
ती वाला टुहुरा सपत्नी सबले सुन्दै त मुर्छा परे ।।
डुब्दा भर्खर नै नदी तिर थियो बोलेर डाकेसरी ।
सुन्दै गो घटना बिछट्ट मन भो चट्याङ्ग बज्रेसरी ।।

त्यो रातैभर देशको नयनमा बाढी चल्यो हर्हर ।
निस्केनन् तिनमा दुईजन मरे भन्थे सबै घर्घर ।।
फुट्यो द्वार धरा नदी जलभरी बज्रै खसेको सरी ।।
धर्तीको सहकाल नै झरिगयो बिच्कन्छ छाती घरी ।

आयो पाँच गते र आठ समयै बत्तीस नापै परै ।
त्यो गाँजीपुरमा छ लास भनियो, सारा डुबे शोकमै ।।
जेठै आठ गते चिता मदनको, थ्यो आर्यघाटै महाँ ।
दोस्रो अग्नि तयार बन्न सुरु भो आश्रितको लासमा ।।

बत्ती दाग मुहार राख्न नसकी मुर्छा बिछट्टै परी ।
पत्नीको अवरुद्ध कोमल गला बाँच्नै नसक्ने गरी ।।
बाढी चल्दछ शोकको धुनसँगै मूर्छा पर्‍यो देश यो ।
आत्तिन्थे जनता विभत्स शव त्यो देखेर ती ज्योतिको ।।

आगो बल्न नपाउँदै विरहले ढाक्यो धूवाँ भै सबै ।
भक्कानो मुटुका फुटे, पटपटी कैलाश भर्दै अझै ।।
डुब्यो हृदय विश्व नै धरधरी रुन्थे विदेशीजन ।
माटो भैकन मिस्सियो नि क्षणमा यो राष्ट्रको जीवन ।।

बोल्दैथ्यो तब आर्यघाट नजिकै त्यो बाग्मती साथमा ।
बोक्छौ देश बनाउने जबजको सिद्धान्त यी माथमा ।।
तिम्रो लक्ष्य सधैँ रहन्छ जगमा फुल्ने र फल्नेगरी ।
गर्ज्यो आखिर घाटबाट दुनियाँ मर्दैन आस्था भनी ।।

(भिडियो तथा फोटोमा प्रयोग भएका तस्वीरहरु मदन भण्डारी स्मृति प्रतिष्ठान नेपाल, उर्लाबारी मोरङद्वारा प्रकाशित तस्वीरमा मदन भण्डारी पुस्तकबाट साभार गरिएको हो ।)

प्रतिक्रिया दिनुहोस्